درآمد توالت عمومی از جایگاه CNG بیشتر است

مهندس سلمان امیری گفت: درآمد توالت عمومی از جایگاه CNG بیشتر است؛ CNG داران ما از یک سرویس بهداشتی در شهر هم کمتر درآمد دارند!

در راستای اخذ پاسخ سوالات و انتقادات مردمی گفت‌وگویی صمیمی و صریح با سلمان امیری، رئیس اتحادیه جایگاه‌های سوخت آذربایجان‌شرقی و عضو هیأت مدیره کانون عالی سراسری جایگاه‌های سوخت کشور داشتیم که در آن به موضوعاتی همچون مشکلات جایگاه‌داران، جایگاه‌های CNG، طرح احداث جایگاه‌های تک‌سکو، گله‌مندی اهالی شهر جدید سهند در خصوص کمبود جایگاه سوخت و… پرداخت شد.

متن این گفت‌وگو را در ادامه می‌خوانید:

۸۵ درصد جایگا‌ه‌های سوخت ورشکسته‌اند

از هر لیتر بنزین ۱۳۱ تومان برای جایگاه‌دار می‌ماند/ از جیب خودمان هم یک پولی می‌گذاریم تا جایگاه فعال بماند

اخیرا جایگاه‌داران تبریز انتقادات و مطالبات صنفی داشتند، مشکلات‌شان چیست؟

سلمان امیری: هر کسی که کار تجاری و صنفی انجام می‌دهد ضوابط و مقرراتی دارد. ما یک جنس را می‌خریم و با یک سود مشخصی، جنسی را می‌فروشیم. جنسی که ما می‌خریم، جنسی خاص و کاملا استراتژیک است، یعنی اگر در چرخه‌ی سوخت‌رسانی کوچکترین مشکلی وجود داشته باشد، در جامعه هم اختلال ایجاد می‌شود. معمولا وقتی فردی یخچالی را به قیمتی می‌خرد، قیمت بعدی که قرار است بفروشد سازمان حمایت از حقوق تولید کنندگان و مصرف کنندگان این اجازه را می‌دهد که درصد مشخصی مثلاً ۱۵-۱۰ درصد سود داشته باشد و موقع فروش ارزش افزوده‌ی ۹ درصد آن را هم اعمال کند، یعنی قیمت جنس را به‌اضافه‌ی ۱۵ درصد سود خودش می‌کند، ارزش افزوده را هم از خریدار و مصرف کننده‌ی نهایی دریافت می‌کند.

اشکال کار اینجاست که علی رغم پیگیری و تلاش‌هایی که تشکل‌های صنفی سراسری کشور داشتند، دولت این اجاره را به ما نداده و بستر را فراهم نکرده که پیشنهاد بدهیم درصد ما چقدر باشد، به ما دستوری گفته‌اند که شما چه در هر لیتر بنزین آزاد و سهمیه‌ای، باید صد و پنجاه و هفت تومان کارمزد بگیرید. به صورت ناجوانمردانه گفته‌اند که از همین کارمزد حداقلی، ۹ درصد ارزش افزوده می‌گیریم، یعنی از صد و پنجاه و هفت تومان کارمزد ۹ درصد + حق تبخیر بنزین که ۴/۵ لیتر در هزار لیتر حق تبخیر بنزین است را کم می‌کنیم، می‌ماند صد و سی و یک تومان.

یعنی ما از جمع این صد و سی و یک تومان‌ها، حقوق کارگر، بیمه تامین اجتماعی، بیمه‌های مسئولیت، بیمه‌های مدنی، بیمه آتش سوزی، بیمه اغتشاش و در کنار این‌ها هزینه‌ی آب، برق، گاز و تلفن هم پرداخت می‌کنیم. با این شرایط باید از جیب خودمان یک چیزی هم بدهیم تا جایگاه فعال بماند.

شاهد ابرتورم در تامین قطعات دستگاه‌ها هستیم/ رانت و فساد و انحصار در تامین قطعات جایگاه‌های سوخت

تورمی که در صنف ما وجود دارد در بعضی جاها ۷۰۰ درصد است، این یعنی ابر تورم! ما در گذشته ۲ میلیون و ۴۰۰ هزار تومان نازل سی ان جی می‌خریدیم که الان همان را ۳۲ میلیون تومان می‌خریم. قطعه دستگاه ای جی‌بی‌تی که در داخل اینورتر استفاده و زود به زود خراب می‌شود را ۳ میلیون و ۵۰۰ هزار تومان می‌خریدیم که الان ۳۸ میلیون تومان شده است.

این قطعه‌ها در عین حال که از خارج می‌آید، به همه هم اجازه واردات نمی‌دهند. یک سری شرکت‌های انحصاری و آدم‌های خاص این‌ها را وارد می‌کنند. قیمت‌ را هم خودشان تعیین می‌کنند و جایی هم وجود ندارد که من جایگاه‌دار، از آنجا قیمتی بپرسم. برای مثال، دستگاه‌های LNF در CNG را تنها شرکت پارس کمپرسور وارد می‌کند، یا دستگاه کوانشین را تنها شرکت تامکار و شرکت هوایار وارد می‌کنند.

تبریز ‌به‌عنوان یک مرکز صنعت کشور محسوب می‌شود و باسابقه ‌ترین و توانمندترین قطعه سازان در این شهر حضور دارند، مگر نمی‌شود با یک قطعه‌ساز قرارداد ببندیم و بگوییم این قطعه را درست کن؟ به‌گونه‌ای قوانین را وضع کرده‌اند که اگر یک قطعه‌ای را درست و روی دستگاه نصب کنیم، دادشان بلند می‌شود که قطعه غیراستاندارد استفاده کرده‌اید. چراکه از قطعه آن‌ها استفاده نکردیم. تمام این‌ها در حالی‌ست که آلیاژ و کیفیت قطعات تولیدی شهر خودمان از آن‌ها بهتر است.

جالب این است که چند سال پیش همان شرکت‌های رانتی بعضی از قطعات را با ۵۰۰ هزار تومان در شهر تبریز می‌‌ساختند و می‌بردند تهران! مجددا می‌آوردند در تبریز نصب می‌کردند و ۳ میلیون و نیم پول می‌گرفتند از جایگاه‌دار. الآن هم که قطعاً چندبرابر شده است.

در خصوص سامانه هوشمند هم باید بگویم که شما این لحظه به هر کدام از جایگاه‌ها که سر بزنید، می‌بینید یکی از تلمبه‌ها کار نمی‌کند و خراب است! قرار است یک قطعه کوچک عوض شود، می‌آیند از یکی باز می‌کنند و به دیگری می‌بندند. بعد از تعمیر هنوز پایشان را از جایگاه بیرون نذاشته، دوباره خراب می‌شود. عموما در هر جایگاه چند سکو و چند نازل کار نمی‌کند.

۶ ماه پیش، آقای رضایی، رئیس سامانه هوشمند در حضور مدیرعامل شرکت ملی پخش فرآورده‌های نفتی به ما گفته بودند که تا یک ماه این مشکلات را حل می‌کنم، اکنون ۶ ماه گذشته و فعلا این مشکل حل نشده است.

۸۵ درصد جایگاه‌های سوخت ورشکسته‌اند/ برخی جایگاه‌های استان کمیته امدادی‌اند!

پیشنهادتان برای رفع مشکلات جایگاه‌داران چیست؟

سلمان امیری: ما نزدیک ۶ هزار جایگاه در سطح کشور و ۳۰۰ جایگاه در سطح استان وجود دارد که از این تعداد ۱۷۱ جایگاه مربوط به بنزین و نفت و گاز بوده و بقیه CNG هستند. ۵۷ درصد حقوق کارگر را افزایش داده‌اند ولی در قبال افزایش حقوق کارگر فکری هم درباره‌ی دیگر زیر ساخت‌ها کرده‌اند؟ اول باید کارمزد جایگاه‌داران را افزایش دهند.

شما این را هم در نظر بگیرید که با توجه به اینکه ۵۷ درصد حقوق کارگران افزایش یافته، بیمه تامین اجتماعی هم دو برابر اقزایش پیدا کرده است. سال گذشته ۹۰۰ هزار تومان بیمه می‌دادیم، امسال حدود یک میلیون و ۸۰۰ هزار تومان بیمه پرداخت می‌کنیم. در کنار این‌‎ها، بقیه هزینه‌ها هم افزایش پیدا کرده است. جایگاه سوخت یک بنگاه اقتصادی است. جایگاه‌دار سرمایه‌اش را آورده تا ۵ ریال منفعت کند. وقتی درآمد ندارد، چرا کار کند؟ امروز اگر یک جایگاه‌دار تصمیم بگیرد کار نکند، در جامعه فاجعه ایجاد می‌شود.

در سفر اخیر ریاست جمهوری به استان، جلسه‌ای با معاون وزیر نفت داشتیم، به‌عنوان پایلوت جایگاهی در شهر شاهین شهر را مورد بررسی قرار دادیم، نتیجه گرفتیم که هر دو شریک باید هر ماه ۱۲ میلیون تومان از جیب خودشان بدهند تا جایگاه فعال بماند! بنده به صراحت اعلام می‌کنم، ۸۵ درصد جایگا‌ه‌های سوخت ورشکسته‌اند، ‌آن‌هایی هم که ورشکسته نیستند یا در تهران و یا در مشهد و اصفهان هستند.

در تبریز هم ۴ – ۵ تا جایگاه داریم که فروش‌شان نسبتاً خوب است و خودشان را می‌توانند بچرخانند. ۴۹ درصد سوخت کشور را ۱۵ درصد جایگاه‌ها توزیع می‌کنند که آن ۱۵ درصد را می‌توان گفت که ورشکسته نیستند.

در کل استان آذربایجان‌شرقی ۲ میلیون و ۷۰۰ هزار لیتر روزانه بنزین به فروش می‌رسد که ما برای ۲۴ میلیون لیتر نازل داریم. این یعنی تنها از ۱۰ درصد ظرفیت جایگاه‌های سوخت استانمان استفاده می‌کنیم. جایگاه‌هایی داریم که هر روز تنها ۲ هزار لیتر بنزین می‌فروشند که به اصطلاح به ‌آن‌ها جایگا‌ه‌های کمیته امدادی گفته می‌شود، البته ما هر ساله از دولت کارمزد ترمیمی درخواست می‌کنیم، چون وجود این جایگاه‌ها مهم هستند. با پیگیری‌هایی که انجام شده، امسال این کارمزد را به ۴۵ میلیون تومان رسانده‌ایم.

تمامی قاکتور‌ها، آنالیزها و قیمت‌ها را دسته بندی کرده‌ایم و داده‌ایم به سازمان حمایت مصرف کنندگان و تولیدکنندگان و سازمان برنامه بودجه و وزارت نفت که در کارگروه بررسی کنند.

بحث مالیات هم یک بلبشویی است که مشکل مضاعفی برای جایگاه‌داران شده است. کاملاً جزیزه‌ای و در هر شهر به یک شکل عمل می‌کنند. مالیات بر درآمد گفته شده، مالیات بر ضرر که نگفتند! یک شیرینی فروش ۱۵ – ۲۰ سود دارد، از او مالیات بر تراکنش می‌گیرند. اما من جایگاه‌دار بنزین می‌فروشم و آنقدر درآمد ندارم که ۹ درصد هم مالیات بدهم.

درآمد توالت عمومی از جایگاه CNG بیشتر است/ تاسیس یک جایگاه سوخت ۸۰ میلیارد تومان هزینه می‌خواهد

جایگاه‌های CNG چگونه است؟ آیا کارمزد آن‌ها هم به این شکل اندک است؟

سلمان امیری: جایگاه‌های CNG ما هم وضعیت خیلی خرابی دارند. خودرویی که وارد جایگاه می‌شود برای زدن گاز، به‌صورت میانگین به اندازه پنج هزار تومان گاز می‌زند که دو هزار تومان آن برای جایگاه داران است که از همین مبلغ مالیات بر درآمد و مالیات بر ارزش اقزوده، هزینه‌ی برق، بیمه‌، حقوق کارگر، هزینه نگهداری و تنظیم دستگاه‌ها هم پرداخت می‌کنند. هر ماه ۱۲ – ۱۳ میلیون قبض برق برای ما می‌آید. انگار برق یک روستای ۱۲۰۰ خانواری را استفاده می‌کنیم.

شهرداری در شهر یک سرویس بهداشتی که می‌زند، برای هر کدام یک نفر می‌گذارد و موقع خروج، ۲ هزار تومان هزینه می‌گیرند. با این ۲ هزار تومان نه هزینه‌ای می‌دهند، نه دارایی می‌دهند، نه پول برق و گاز و آب؛ یعنی CNG داران ما از یک سرویس بهداشتی در شهر هم کمتر درآمد دارند!

الآن برای ایجاد یک جایگاه باید ۸۰ میلیارد تومان هزینه کرد. یک نفر که ۸۰ میلیارد سرمایه‌گذاری کرده، چقدر باید در بیاورد؟ همین مقدار را در جای دیگر سرمایه‌گذاری می‌‍کرد، مثلاً فروشگاه زنجیره‌ای می‌زد، جنس میگرفت و می‌ریخت در یک مغازه، ۲۰-۳۰ درصد هم روی اجناسش می‌کشید، آیا سیستمی در کشور ما وجود دارد که بگوید چرا این‌قدر گرفتی و بیا این‌‍قدر بفروش؟

نحوه صدور مجوز احداث جایگاه چگونه است؟ آیا رد پایی از رانت و آشنابازی در صدور مجوز و ایجاد جایگاه وجود دارد؟

سلمان امیری: صدور مجوز توسط شرکت نفت انجام می‌گیرد. صدور مجوزهای بی‌رویه دمار از روزگار جایگاه‌داران درآورده است. شما این را در نظر بگیرید، در یک منطقه‌ای دو جایگاه وجود دارد که هر دو ۱۵ هزار لیتر فروش بنزین دارند. اکنون یک شخص دیگری در حوالی این دو جایگاه درخواست جایگاه می‌کند و شرکت نفت مخالفت می‌کند! از آنجایی که در کشور ما دست بالای دست بسیار است، در ادامه می‌بینیم که این مسئول و آن مسئول واسطه می‌شوند و حتی تهدید می‌کنند که اگر این مجوز را ندهید فلان کار را می‌کنیم. نتیجتاً یک جایگاه دیگر آنجا تاسیس و هر سه بدبخت می‌شوند!

جمع کنید این کارها را، بگذارید کار تخصصی و اصولی پیش برود. ورود افراد و سازمان‌های دیگر در این حوزه و دخالت‌هایی که بعضا انجام می‌شود، از سری مشکلات اساسی ما هستند.

ردپای زنگنه در ایجاد شرکت‌های برندینگ و چپاول بیت‌المال/ سود میلیاردی انحصارطلبان از طرح منسوخ کهاب

مشکل بعدی ما این است که تمامی آن شرکت‌های برند در دولت گذشته تحت نظر آقای زنگنه بود. در رأس باشگاه اندیشه ورزان نفت و انرژی بودند. در اینترنت یک سرچ ساده کنید می‌بینید که آقای زنگنه یکی از موسسین این باشگاه هستند که از توزیع شروع کرده بودند، به سمت خط لوله، استخراج، چاه‌های نفت، کشتی‌های نفت، پالایشگاه‌ها و بعد از آن‌ها تمام انرژی‌ها روی آوردند. با این اهداف شرکت‌های برندی را گذاشته بودند.

این شرکت‌های برند بنزین را به شرط می‌دهند، هر جایگاهی که تازه شروغ به‌کار کند، اگر می‌خواهد بنزین بگیرد، باید وارد برند شود. بنزین این شرکت‌ها همان بنزین معمولی است، اما از دولت برای هر لیتر ۲۵ تومان پول اضاقی دریافت می‌کنند. این برند صدها میلیارد تومان از خزانه دولتی پول چپاول کرده‌اند! ما انتظار داریم که در این دولت این پول‌ها به خزانه برگردد.

هر چند متاسفانه تاکنون دولت آقای رئیسی نتوانسته مقابل این رانت‌خواری‌ها بایستد. کار به جایی رسیده که این برندها برای امثال بنده که مخالف این فرایند هستیم، پیشنهاد رشوه می‌دهد که شما وارد این عرصه شوید و به ما کمک کنید، ما هم در خدمت هستیم.

زنگنه در دولت قبل برای اینکه جایگاه‌هایی که عضو این شرکت‌های برند نیستند زیر فشار بمانند، چندین الزامات را تصویب کرد. یک طرحی آوردند و تصویب کردند برای محیط زیست، به‌نام طرح کهاب! یک نفر آقازاده هم دستگاه‌های این طرح را وارد کرد و چنین عنوان کردند که این دستگاه‌ها را در جایگاه‌ها نصب می‌کنیم تا بخارات بنزین جمع شود و به بنزین تبدیل کنیم و از آن بنزین جایگاه دار سود ببرد. در حالی‌که اکنون آمدند و دیدند که در یک هفته ۴ لیتر بنزین هم جمع نشده است.

۳۰ سال پیش در تمام کشورها کهاب منسوخ شده ولی اکنون در کشور باید هر جایگاه‌دار حداقل ۷۵۰ میلیون تومان و حداکثر یک میلیارد و ۲۰۰ میلیون تومان هزینه کند برای هیچ! بجز هزینه‌هایی که از جیب جایگاه‌دار می‌رود، هیچ سودی ندارد. ماهانه سه میلیون و نیم هزینه‌ی برق دستگاه‌های کهاب است؛ چهار میلیون و نیم هزینه‌ی نگهداری این دستگاه‌های به درد نخور است.

مشاور من ۱۸ سال رئیس پالایشگاه آبادان بوده و ۲۵ سال رئیس آزمایشگاه‌های پالایشگاه‌های کشور؛ این طرح را بررسی کرد و گزارش کار نوشت، نتیجه این بود که این طرح کوچکترین منفعتی برای جایگاه دار ندارد. حالا محیط زیست به من نامه زده باید این طرح را طبق مر قانون اجرا کنید!

تعداد جایگاه‌های سوخت سهند افزایش می‌یابد

مردم شهر جدید سهند از کمبود جایگاه سوخت گله دارند، از تعداد مجوزهایی که برای این منطقه داده شده، خبر دارید؟

سلمان امیری: تا جایی که بنده اطلاع دارم برای احداث جایگاه سوخت در شهر جدید سهند ۷ – ۸ مجوز داده شده، اما اطلاعات دقیق‌تر را شرکت نفت‌ به‌عنوان متولی باید بدهد. برخی جایگاه‌ها هم در این شهر تکمیل شده‌اند و در آستانه‌ی بهره‌برداری‌اند.

چیزی به‌نام کم فروشی نداریم/ امکان دست‌کاری وجود ندارد

گزارش‌های زیادی برای ما ارسال می‌شود تحت عنوان کم‌فروشی بنزین توسط برخی از جایگاه‌داران! آیا اساسا امکان دست‌کاری و کم فروشی و یا حتی دست بردن در کیفیت بنزین وجود دارد؟

سلمان امیری: اخیرا صداسیما در مورد کم فروشی جایگاه‌ها گزارشی تهیه کرده بود، ما گفتیم که بیایید با حضور اداره استاندارد جایگاه‌های مورد نطر را بررسی کنیم. به چند جایگاه مختلف سر زدیم و از هر کدام که خواستند، بنزین زدند و هیچ مشکلی از بابت کم‌فروشی بنزین دیده نشد. جایگاه‌ها در هفته یک‌بار کنترل کیفی می‌شوند، هر ۱۵ روز یک‌بار کنترل کمی می‌شود که این کنترل هم از طرف شرکت نفت هم از طرف استاندارد انجم می‌گیرد. تمامی جاهایی که امکان دست‌کاری دارد، پلمپ می‌شود، یعنی جایگاه‌ها هیچگونه دسترسی ندارد به آن‌ها و امکان دست‌کاری صفر درصد است.

با تشکر از پایگاه اطلاع رسانی شمس /  گروه گردآوری خبر ؛ اخبار جایگاه داران